ძველი ისტორიკოსები – “ჰუნების” შესახებ წერდნენ…

“ჩალურსმნულებივით ზიან თავიანთ გაკაჟებულ ცხენებზე… თავდასხმის დროს,ბრძოლას იწყებენ სოლისებური წყობით და თან გულისგამგმირავად ყვირიან.ჰუნები მსუბუქად შეიარაღებულნი,დიდი სისწრაფით წარმოუდგენელი მოძრაობების გაკეთება შეუძლიათ,უცებ მარაოსებურად გაიშლებიან და ირგვლივ ხოცვა-ჟლეტას იწყებენ.საოცარი სისწრაფის გამო მათ დროულად ვერ ამჩნევენ… ისინი სახურავიან ნაგებობებს არასოდეს აფარებენ თავს,პირიქით ისე გაურბიან,როგორც საფლავს.ტანზე აცვიათ ან უხეში სელის ქსოვილი,ან ტყავი.თავზე ბეწვიანი ტყავის ქუდი ახურავთ. (ავტორი გენია.ჯი) ერთხელ ჩაცმულს არასოდეს იხდიან,სანამ ტანზე არ შემოაცვდებათ.დღეს და ღამეს ცხენზე ატარებენ,ცხენზე ჭამენ და სვამენ,ცხენის კისერზე თავს ჩამოადებენ და ისეთ ღრმა ძილს მიეცემიან,სიზმარსაც კი ხედავენ.როცა რაიმე სერიოზულ საკითხზე თათბირობენ,მაშინაც კი ცხენზე სხედან.მუდმივი საცხოვრებლის უქონელნი,უსახლკარონი,კანონთა უცოდინარნი და მტკიცე ცხოვრების წესს მიჩვეულნი,მუდმივად მომთაბარეობენ,თითქოს დევნილები იყვნენ.

შეიძლება ისინი იმარჯვებდნენ არა იმდენად ბრძოლით,რამდენადაც საშინელი,თავზარდამცემი გარეგნობით… მათი გარეგნობა აფრთხობდათ საშინელი სიშავით,მათ შეიძლება ითქვას,სახის ნაცვლად გონჯი გუნდა ჰქონდათ,რომელშიც თვალების ნაცვლად ნახვრეტები იყო.მათი მრისხანე გარეგნობა ამჟღავნებდა მათი სულის სიმკაცრეს: ისინი მხეცებივით ექცევიან თავის შთამომავლობასაც,დაბადების პირველ დღეებშივე ვაჟებს ლოყებს რკინით უპობენ,რათა,სანამ რძის გემოს იგრძნობენ ჭრილობის გემო გასინჯონ… ამიტომ ისინი უწვერულვაშოდ ბერდებიან,სიყმაწვილეში მოკლებული არიან სილამაზეს,რადგან რკინით დასერილი მათი სახე,ნაიარევების გამო ჰკარგავს თმით დროულად დაამშვენების უნარს. (ავტორი გენია.ჯი) სიმაღლით ტანმორჩილები არიან,მაგრამ მოძრაობასი მკვირცხლები და განსაკუთრებულად მიდრეკილები ცხენოსნობისაკენ; მხრებში ფართოდ გაშლილები მარჯვედ ისვრიან მშვილდ-ისარს და მაგარი კისრის წყალობით ყოველთვის ამაყად არიან გამართულები.ადამიანის იერით ისინი ცხოველურ ველურობაში ცხოვრობენ”. (ავტორი გენია.ჯი)