ტერენტი გრანელი – “მარადისობის ლაჟვარდები”
ცრემლი არ მოდის,მაინც მე ვტირი
და შორეული სივრცე მიტაცებს.
სული გაფრინდა თეთრი მტრედივით,
სხეული დარჩა ცოდვილ მიწაზე.
***
ალბათ იქ ჩემზე ვიღაც ნაღვლობდა,
მაშინ,როდესაც მე არ ვიცოდი.
ასე მგონია,სულთან ახლოა
ცისფერი შუქი მარადისობის.
***
ცოტა ხნის შემდეგ სისხლიც გაშრება,
ვხედავ სიკვდილის ყვითელ მანტიას.
მე ვიფერფლები,გულის გარშემო
მსოფლიო სევდის ცეცხლი ანთია.
***
უკვე დაღამდა,ისევ მე ვტირი
და უხილავი სივრცე მიტაცებს.
სული გაფრინდა თეთრი მტრედივით,
სხეული დარჩა ცოდვილ მიწაზე.