მამაო,დღეა სააღსარებო,

გზა მოკლდება და მიდის არსაით,

ჩამომაკივლეთ საყდრის ზარებო,

მერე გაყუჩდით ზამთრის ცასავით.

***

ხორცი ამ მიწას როგორ ავყარო,

სად ჩამოვცალო ცოდვები ჩემი,

ორკესტრი არის მთელი სამყარო,

ადამიანი დაღლილი ხემი.

***

ამ კარნავალზე ყველა ნიღაბი

ჩადრიან ცაზე უფრო ბაცია,

დგას სალონების ცრუ ელვარებით

ყალბი ცხოვრების დეკორაცია.

***

მამაო,სული გაცვდა ოხვრაში,

გაძაძისფერდნენ ქართლის ხედები,

და სოლოლაკის ვიწრო ოთახში

პატიმარივით,მგონი,ვბერდები.

***

მამაო,ცრემლი ციმციმებს ზენა,

მდუმარებაში დანთქმულან მთები,

მე გულგრილობის ყინულზე ვწევარ

და შობის ღამის საკმევლით ვთბები…