“ვერდი ხელში აიღებდა ოპერის ლიბრეტოს და ხმამაღლა გვიკითხავდა ლექსებს.მე და ბაიტო აღტაცებით გადავხედავდით ხოლმე ერთმანეთს.მისი ხმა,ინტონაცია,მრისხანება ისეთ სულიერ წვას,მღელვარებას გამოხატავდა და იმდენად აძლიერებდა სიტყვის მნიშვნელობას,ჩანდა როგორ აღმოცენდებოდა მუსიკალური აზრი.შეიძლება ითქვას,საკუთარი თვალით ვნახეთ,როგორ ისახებოდა მელოდიის ყვავილი,როგორ იქცეოდა ბგერით ტალღად საჭირო ინტონაციით შემკული სიტყვა,ისეთი უჩვეულო სევდით განმსჭვალული,რაც ადამიანის სულმა შეიძლება განიცადოს”. (ავტორი გენია.ჯი)