ო,რა ძნელია შენზე ფიქრი და ლექსის წერა,

როცა მესმის,რომ შენი ქება სხვას დაუკვეთეს;

ენა მებმება,აღარც ჩემი უნარის მჯერა,

თუ შენ მეხოტბედ სხვას დაეძებ,ჩემზედ უკეთესს.

* * *

თუმც შენი სული,როგორც სივრცე ოკეანისა,

მოფენილია ხომალდების თეთრი აფრებით,

იქ გამოვჩნდებით მეც და აფრაც ჩემი ნავისა,

და ზურგის ქარებს ჩვენც ჯიუტად ჩავუსაფრდებით.

* * *

იმედი მაინც შემაშველე,ზღვამ თუ გამწირა,

სხვა ალბათ ძლიერ ხომალდს ანდობს თავის იმედებს,

სხვას თუ ცხოვრებამ სიამაყე გაუნაწილა,

ჩემთვის დაღუპვის მოლოდინს და ფიქრებს იმეტებს.

* * *

სხვას ბედი წყალობს,მე კი მარტო ვრჩები სრულიად,

რაც თურმე ჩვენი სიყვარულის დასასრულია…