“საშინლად მომწონდა იდეა,დაუდევარი და ძალიან ჭირვეული გმირი განმესახიერებინა.ეს სასაცილოს მხდიდა.ეს სწორედ ის ღირსეული სიღარიბე იყო,მოკრძალებული სიღარიბე,კონკის სიღარიბე,რომელიც ბაძავთ მათ,ვისაც უფრო მაღალი მდგომარეობა უკავია.ყველაზე პატარა მომფარდაგებელსა თუ სოდიანი წყლით მოვაჭრესაც უნდა,ელეგანტური და დახვეწილი იყოს.ამიტომაც,როდესაც ძაღლის საბელს წამოვედე და ხელი საფურთხებელში გამეჩხირა,ინსტიქტურად მივხვდი,რა უნდა გამეკეთებინა. (ავტორი გენია.ჯი) შევეცადე,ხელი დამემალა.ყველანი აყვირდნენ – მე კი,უბრალოდ,არ მინდოდა,ეს ვინმეს დაენახა.მაწანწალას სახეზე არასოდეს მიფიქრია.ის მე ვარ,ჩემი კომიკური სული,ის,რაც ჩემში ცხოვრობს და მოითხოვს,გარეთ გამოვუშვა.თავს აბსოლუტურად თავისუფლად ვგრძნობდი… და ეს მშვენიერი იყო!”