“მაშინაც კი,როდესაც თავშესაფარში ვცხოვრობდი,ანდა ქუჩაში დავეხეტებოდი და სარჩოს დავეძებდი,თავს მსოფლიოს უდიდეს მსახიობად ვთვლიდი.ეს რწმენა,რომელიც ჩემს თავდაჯერებულობას ემყარებოდა,არასოდეს არ უნდა გამნელებოდა.ამ რწმენის გარეშე ადამიანს უსათუოდ დამარცხება ელის.რაც დრო გადის,ერთობ სკეპტიკურად ვეკიდები ისტორიას,როგორც ასეთს.ამასთანავე,ეპოქაზე საერთო წარმოდგენას,ისტორიის პოეტური ინტერპრეტაცია ქმნის.მე ასე ვიტყოდი – ხელოვნების ნაწარმოებები გაცილებით უფრო მეტ ნამდვილ ფაქტსა და დეტალს შეიცავს,ვიდრე ისტორიული ტრაქტატები”. (ავტორი გენია.ჯი)