თენგიზ ბეგლარიშვილი – “გულის ბრალია”
მივსდევ სიმართლეს,
მივსდევ სიმართლეს,
რომ მწვავს და მდაგავს, – მისი ალია…
იქნება მართლაც მილევს სინათლეს,
მაგრამ მე რა ვქნა,
გულის ბრალია!
***
ბევრჯერ გონებამ გასცა ბრძანება,
გული არ უსმენს,
აღარ უსრულებს…
გული თავის გზით მიექანება,
უახლოვდება საზარ უფსკრულებს.
***
ვინც კი სიმართლე ჩაკლა,ჩამარხა,
თავის ცხოვრება ბაღნარს ადარა…
შემაძლებინე იმის დანახვა,
ღმერთო,
სიმართლე სად ვთქვა,სად არა!
***
მივდევ სიმართლეს,
მივდევ სიმართლეს,
და მგონი მართლა მილევს სინათლეს…
გულო,ვაიმე,
მილევს სინათლეს,
გულო,მიშველე,
მილევს სინათლეს!
***
პასუხს არ მაძლევს,გული უტყვია,
თან ჯიუტია და თან თავნება…
გული თავნება და ჯიუტია
და უფსკრულისკენ მიექანება.
***
მხოლოდ და მხოლოდ,
მხოლოდ და მხოლოდ
ზოგჯერ,
ზოგ-ზოგთან
ჩემთვის ასეა,
თორემ ნათელობს დღეს საქართველო,
სიწრფელ-სიმართლით ის გულსავსეა!..
***
მივდევ სიმართლეს,
მივდევ სიმართლეს,
რომ მწვავს,რომ მდაგავს, -
მისი ალია…
იქნება მართლაც მილევს სინათლეს,
მაგრამ მე რა ვქნა,
გულის ბრალია!
***
მე კვლავ ჯიუტად
მივდევ სიმართლეს…