“უმეტესი ნაწილი მისი ლექსებისა ვერ გაგაკვირვებთ ენის სიმდიდრითა და სილამაზით,მხატვრული სახეებისა და ფერადების შეწყობითა და მრვალგვარობით,აზრის ორიგინალობა-თავისებურობით,ან ფანტაზიის სიუხვით,მაგრამ არის შიგ ისეთი მარგალიტებიც,რომელთა შექმნა მხოლოდ ჭეშმარიტ ხელოვანს შეუძლია… ამ ლექსების დაწერა შეუძლებელია,თუ ღვთიური ცეცხლი გულში არ ღვივის.ღვთიური ცეცხლით შექმნილმა სწორედ ამ რამდენიმე “მარგალიტმა” დაუმკვიდრა გიორგი ჭალადიდელს მოკრძალებული,მაგრამ საკუთარი ადგილი ქართული მწერლობის ისტორიაში”. (ავტორი გენია.ჯი)