მორის ფოცხიშვილი – “ჯვარი სწერია”
ჯვარი სწერია
ჩემს ძველ ტკივილებს,
გრიგალგადავლილ ღველფს და კერიას, -
ბებერო მცხეთავ,შენ რომ იხილე,
სწორედ იმ ხილვას
ჯვარი სწერია!
***
სულო იმღერე,სისხლო იყივლე,
სევდა სევდაა,მტერი მტერია, -
ცვარმოკიაფე და მოლივლივე
იმედის ვარსკვლავს
ჯვარი სწერია!
***
მონოტონურად მბორგავ ჭრიჭინებს,
მზემომონატრებულ ნერგს,ვით ფერიას,
მოკრიალებულ და მობიბინე
ჩვენს ლიპლიპა ტბებს
ჯვარი სწერია!
***
მიწა თუმც ყველას ერთი არა აქვს,
ო,მაგრამ ყველას ერთი ჭერი აქვს -
სწორედ იმ ერთ ჭერს,
ეკლებს და ეჭვებს,
ვით ფერად კენჭებს,
ჯვარი სწერია!
***
ჯოჯოხეთური წამებით გავლილ
დროს,შემდგომ სულ რომ
მშვენიერია,
ქვაში ჩუქურთმად ჩაწურულ ყვავილს,
ვით ხსოვნის ყვავილს,
ჯვარი სწერია!
***
ცხარე სიყვარულს,
ცეცხლს რომ მაწყურებს,
დარდის გენსა და აზრის გენიას
გზაგაბრწყინებულ ყრმებს და ასულებს,
ვით ჩვენს ლაჟვარდებს,
ჯვარი სწერია!
***
მაქვს დადრეკილი მიწაზე მუხლი,
სიჭაბუკეა თუ სიბერეა,
სისხლში სისხლის წილ
სინათლის დუღილს,
სინათლის დუღილს,
ჯვარი სწერია!
***
ფიქრით შეჭმული გულიც დღეგრძელობს,
ეს გულია თუ ობლის კვერია, -
დღემდე უთქმელო ჩემო ლექსებო,
თქვენს უთქმელობას
ჯვარი სწერია!