ქართველ ქალებზე ლამაზი

ძვირია ქვეყნის პირსაო:

თამარი იყო პირველი,

ცალი მნათობი მზისაო.

***

ქვეშევრდომთ დიდი მოყვარე,

ქვრივისა,ობოლისაო,

ვეზირი ჰყავდა სწავლული,

ბადალი სოკრატისაო.

***

ლექსთა დამწერი პოეტი,

ვეფხისა ტყაოსნისაო,

შვიდას წლის წინად მომკვდარი,

დღესაც ფარანი გზისაო.

***

თამარი იყო მოყვარე,

მმოსავი მაღალ ღვთისაო,

ერთხელ შეესწრო საყდარში

შინ დაავიწყდა ქისაო.

***

საყდართან დახვდნენ გლახები,

მთხოვნელი წყალობისაო,

ეს რომა ნახა,შეწუხდა,

რად დამავიწყდა ქისაო.

***

შეიხსნა ძვირფას ქამარი,

გლახებს გადასცა ისაო…

შავი ზღვით კასპის ზღვამდინა,

სულ განაგებდა ისაო.

***

ააგო ციხე საყდრები,

ნათალი სალი კლდისაო;

შიგ დაასვენა ხატები,

ოქრო-ვერცხლის და ხისაო.

***

სამეფო საქმით მოცლილი,

ართავდა ძვირფას მატყლსაო,

ჰკერავდა სხვადასხვა რამეს,

შესამოსელსა კარგსაო.

***

როცა გაჰყიდდა,იმის ფასს

დაურიგებდა ხალხსაო:

მისი ხილვა დედობრივი

შეეძლო ყველა ქალსაო.

***

თუმც მეფე იყო,მაგრამ კი

ის იმდაბლებდა თავსაო;

კეთილი სიტყვით,სამართლით

ასამართლებდა ხალხსაო.

***

ის იყო დედა ქართველთა,

ტაძარი სიმართლისაო;

გვირგვინი პატიოსნების,

ფარანი ბნელი გზისაო.