თედო რაზიკაშვილი – “ვაჟკაცის სიკვდილი”
საბრალო არის ვაჟკაცი,
შავი მიწის ტყვედ გამხდარი,
სიჭაბუკისა ყვავილი
უდრო-უდროოდ დამჭკნარი
და ეტლი წუთისოფლისა
ნახევარ გზაზედ დამდგარი.
***
ბრალია იმისი დედა,
საწყალი,ცრემლში ჩამხრჩვალი,
ბრალია იმისი ცოლი,
ლამაზი ქვრივად დამრჩვალი,
იმისი ქორფა დის გული,
ახალ ცვილივით დამდნარი.
***
იმისი ტურფა ქოჩორი,
ჩიტის საბუდრად გამხდარი,
იმისი კოხტა ულვაში,
იმის მკლავები მაგარი:
მისნი თვალნი და ბაგენი,
როგორც სანთელი ჩამქრალი.
***
იმისი ცხენი ზურგადი
მწარე ლოდინით გამხდარი,
პირდალეული ფრანგული
მამულისათვის დამდგარი;
მაღლა კი მზე და სინათლე,
ცხოვრებისათვის გამხდარი.