გიორგი შარვაშიძე – “ნეტამც ვინმემ”…

ნეტამც ვინმემ დამკლას დანით,

სისხლი ჩემი მოადინოს,

მკერდი ჩემი ტყის ნადირთა -

ვეფხვსა და ლომს ალოკინოს,

გული ჩემი ამოიღოს,

ყვავს და ყორანს აწეწინოს, -

და რაც გრძნობა შიგ გამოჩნდეს,

იგი სხვებსაც აგრძნობინოს!