ახლა საგიჟეში ვითვლი ამხანაგებს,

ფანჯრებს ავაკარი წყევლა გისოსებად,

როცა ჩემს სიცოცხლეს ხსოვნა აჩანაგებს,

სივრცე უნამუსო-ლოცვით იმოსება.

***

არ მსურს მონატრება ჩემზე ვაბატონო,

გვერდით ოთახიდან მისტვენს ამნეზია,

ზოგჯერ უმიზეზოდ მძულხარ ქალბატონო,

(წუხელ მგლების ხროვა მთვარეს დაესია).

***

მე კი ახლაც ვზივარ,ვითმენ სიფიცხემდე,

რომ არ შევაჩვენო მთელი გალაქტიკა,

მინდა სიგიჟემდე ლექსებს მიფიცხებდე,

თუმცა უიღბლობამ ბედი ამატკია.

***

სივრცე უნამუსო ლოცვით იმოსება,

ახლა საგიჟეში ვითვლი ამხანაგებს,

ფანჯრებს ავაკარი თვლემა გისოსებად,

რასაც განვაგებდი,იგი არ განმაგებს.