უილიამ შექსპირი – “სონეტი XLIV”

ფიქრი რომ ვიყო,რომ შემეძლოს ზმანებასავით

მოვიდეს შენთან ხორციელი ჩემი სხეული,

რომ გადმოვთელო შენს ძებნაში ძველი გზასავით

მე ეს სამყარო,შემზარავად გარს მოხვეული.

***

რომ ვერაფერმა შემაკავოს… რომ ვერ იქნება

ხელის შემშლელი სიშორე და უსაშველეთი,

რომ მოგიძიონ მოფარფატე ჩემმა ფიქრებმა

და უსწრაფესად გადმოლახონ ზღვა და ხმელეთი…

***

მაგრამ ვაი,რომ ფიქრს და სხეულს არ აქვთ მსგავსება

და ვერსად გეძებ,უცხოეთში გადახვეწილო!

წყალმა და მიწამ ისე შექმნეს ჩემი არსება,

რომ დროს და სივრცეს ვერასოდეს ვერ შევეცილო…

***

შენს შესახვედრად კარი ჩემთვის არსად იღება

და ეს სიცოცხლე ჩემს სხეულზე ცრემლად იღვრება…