დეკანოზი თავმას ჩოხელი – “სატრფიალო”

ქალავ,მოგტაცებ დედ-მამას,

გადაგატარებ ქარებსა,

მაგ გრძელი თმებით შაგიშრობ

მაგ მოტფიალე თვალებსა.

***

ლეგა საღარით წაგიყვან

ჩემს საოცნებო მხარესა,

კლდეთა რიგს გადაგატარებ,

ჩანჩქერთა მოელვარეთა.

***

მიუვალ ციხეს აგიგებ,

არ დავუტოვებ კარებსა,

მაგ შენი ნაწნავთ ჩრდილშია,

დაიმალვოდა მთვარეცა.

***

ვაჟო,ეგ შენი ქადილი,

ავდარს ვერ გაადარებდა,

ეს ჩემი გული ტიალი

შენ გულსამც გაახარებდა.

***

ციდან ეწვიმა ყოილსა,

მთიდან ექროლათ ქარებსა,

ნაკადულებსაც ემღერათ,

შმაგებსა,ბობოქარებსა.

***

ეფრინათ ბექის მერცხლებსა,

მთის ნიავივით ჩქარებსა,

ცხოვრება გვირგვინს დაგვადგამს,

საწუთრო გაგვახარებსა.