ნოდარ ადეიშვილი – “სიყვარულის მოსაგონარი”
ერთი ასულის ყმა ვიყავ, -
მწყემსი აპრილის მწვანისა,
მაგრამ ვაჰ,ბედმა გამრიყა
ღარზე მიმშვები წყალისა,
ან ქვეყნად ვიღას დასცალდა
ბოლომდის მოხდა ვალისა…
***
თუ შესანდობარს იტყვიან,
წვეთს დააქცევენ ჯამიდან,
ის თეთრი იაც მიხსენონს,
დღეს დაფარული ჯაგითა…
***
არც მე ვარ,
აღარც ის არი,
არც ვინ გვიკვდება ჯავრითა.