ვაჟა ხორნაული – “მეშვიდე სალოცავია”

მზის ამოსვლისა არ იყოს,

მზის ჩასვლაც კაი რამეა - 

დღე გარდასულა შორსაა,

თვალწინ ახალი ღამეა.

დაბლა შობაა ნამისა,

მაღლა ვარსკვლავთა ჩქამია,

გული სხვაგვარად წკრიალებს,

დასალიერი მკრთალია,

მთვარე მოსულა წყაროსთან,

ირემი მოუყვანია…

***

ქარს ბერი ზეხმელისათვის,

მოუხვევია მკლავია,

სიყვარულისგან ნაკურთხი

გალაღებულან მთანია,

ბნელში ღუღუნი ნათლისა

არც რასთან შესადარია.

შვიდი ცის მეზობელი ხარ,

შვიდივე სალოცავია,

გაოცდები და შეკრთები,

ისეთი სანახავია,

სიკვდილ-სიცოცხლის ტაძრები

ერთურთის გვერდზე მდგარია.