ამონარიდები გურამ დოჩანაშვილის მოთხრობიდან – „კაცი, რომელსაც ლიტერატურა ძლიერ უყვარდა”
1. „ – რას იზამთ ბიბლიოთეკაში რომ დაინახოთ ვიღაც წიგნს ხევს?
- ეს წიგნს გააჩნია!”
* * *
2. „მაქვს ძალიან კარგი პირობები, გნებავთ კომუნალური დაარქვით და გნებავთ სხვა.
- ეს როგორ?
- როგორ ბატონო და მაქვს წიგნების ორი უზარმაზარი კარადა (თაროები), მოხერხებული სავარძელი, ტორშერი, თავს ზემოთ ნათურა.
- არა, არა, ბატონო, ეს კომუნალური პირობები არაა.
- სხვათაშორის გააჩნია ვისთვის?! გააჩნია ვისთვის?!”
* * *
3. „ – მოდაზე რა აზრის ბრძანდებით? ესე იგი როგორი ტანსაცმელი მოგწონთ უფრო?
- ფართო ჯიბიანი ჩემო კარგო.
- კაცო, როგორ თუ ფართო ჯიბიანი? რისთვის? რას ნიშნავს?
- ნებისმიერი წიგნი რომ ჩაეტიოს შიგნით, იმისთვის”. – (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
4. „ – სქესი?
- ვასილი მქვია ბატონო!”
* * *
5. „ყოველი ნორმალური წიგნის წაკითხვის შემდეგ, ხდები ოდნავ უკეთესი – ვიდრე ხარ, უფრო ჭკვიანი – ვიდრე იყავი, და მე თანდათან უფრო ვრწმუნდები, რომ ადამიანისათვის ჭკუა – აუცილებელია”. – (ავტორი გენია.ჯი)
* * *
6. „სერვანტესი ჩამოძენძილი, უნებურად ამაყი, მშიერი, ხელგამხმარი – დიდებული ესპანელი ინვალიდი!”