რად არ გწადია,შეებრძოლო სისხლიან ტირანს,

ჟამთასრბოლაში მეუფებით თავს რომ იწონებს?

იქნებ გგონია,მარადიულს მოგიჩენს ბინას

და ამ ლექსივით ხელს მოწყალედ გამოგიწოდებს?

***

იქნებ გწადია,სიჭაბუკის შეგრჩეს სიმდიდრე,

იქნებ იმ ბაღში შესვლის ფიქრიც არ გეკარება,

რაიც მომავლით მოგიმრავლებს საგანძურს,ვიდრე

მოსპობს შენს კალმითნახატობას ცრუ ნეტარება.

***

ვიდრე დრო-ჟამით ნაქანდაკარ სიკვდილს ვეწევით,

ვიდრემდე ებრძვის მის საჭრეთელს ჩემი კალამი,

ადამის შვილთა მოდგმის წიაღ მადლის შეწევნით

გზა გაიკვალე სიცოცხლისკენ გასაკვალავი.

***

სხვას უწილადე,რაც გაქვს კარგი ამ გზა-სავალში

და შენ იცოცხლებ შენს მშვენიერ შთამომავალში!..