უილიამ შექსპირი – “სონეტი XXV”
დაე,ზოგისთვის ვარსკვლავეთი იყოს მოწყალე,
ზოგის პატივით რეკდნენ,დაე,ქვეყნად ზარები!..
მე ბედისწერას ღიმილიც კი ვერ გამოვძალე
და სიყვარულის იმედადღა დავიარები.
***
ბედის ნებიერს ყველა უქებს ზნეს და თვისებას,
მისთვის ნათდება მზისქვეშეთის თვალსაწიერი,
მაგრამ განგება არ დაგიდევს არვის ღირსებას
და ამაღლებულს დაბლა დასცემს… მიწყივ ცბიერი!
***
თუნდ ის სარდალი,ვაჟკაცობით ყველგან ქებული,
ვისაც არვინ ჰყავს ქარცეცხლიან ომში ბადალი,
განა სულ მალე არ იქნება დავიწყებული,
ოდეს მის სახელს მოშორდება სიტყვა “სარდალი?!”
***
ჩემს ცხოვრებას კი ვერას ავნებს დროის ძგერება -
მიყვარს!.. ვუყვარვარ!.. და ეს არის ბედნიერება!