უილიამ შექსპირი – “სონეტი XXV”

დაე,ზოგისთვის ვარსკვლავეთი იყოს მოწყალე,

ზოგის პატივით რეკდნენ,დაე,ქვეყნად ზარები!..

მე ბედისწერას ღიმილიც კი ვერ გამოვძალე

და სიყვარულის იმედადღა დავიარები.

***

ბედის ნებიერს ყველა უქებს ზნეს და თვისებას,

მისთვის ნათდება მზისქვეშეთის თვალსაწიერი,

მაგრამ განგება არ დაგიდევს არვის ღირსებას

და ამაღლებულს დაბლა დასცემს… მიწყივ ცბიერი!

***

თუნდ ის სარდალი,ვაჟკაცობით ყველგან ქებული,

ვისაც არვინ ჰყავს ქარცეცხლიან ომში ბადალი,

განა სულ მალე არ იქნება დავიწყებული,

ოდეს მის სახელს მოშორდება სიტყვა “სარდალი?!”

***

ჩემს ცხოვრებას კი ვერას ავნებს დროის ძგერება -

მიყვარს!.. ვუყვარვარ!.. და ეს არის ბედნიერება!

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>