დავით წერედიანის – “თემა და ვარიაციებიდან”
“ადამიანთა დიდ ნაწილს პანიკური შიში აქვს,ჩამორჩენილობა არ დაბრალდეს.ახალ-ახალი “იზმები” ძირითადად ამ საფუძველს ემყარება.
ვინ მიმაჩნია უდიდეს თანამედროვე პოეტად და – ყველაზე ძველთაგან ჰომეროსი.ბევრად ახალია,ვიდრე – რომელიც გნებავთ ნობელიანტი.
ჩემთვის განუზომლად უფრო ახალია…”
***
“არ მახსოვს,წავიკითხე თუ ჩემით მომაფიქრდა.უფრო – წავიკითხავდი.
ჯორდანო ბრუნო ჰელიოცენტრული სისტემის გამო კოცონზე ავიდა.გალილეო გალილეიმ უკან დაიხია,არ ავიდა.
ბრუნოს სწამდა,გალილეიმ დამტკიცებულად იცოდა.
ორივე საქციელი ამ წანამძრვრიდან გამომდინარეობს.
კოცონზე რწმენისთვის ადიან,ცოდნის გამო არ ადიან”. (ავტორი გენია.ჯი)
***
“ერთხელ პლაგიატზე ჩამოვარდა სიტყვა.”ყველა მწერალი ქურდი და ყაჩაღია”, – ამბობდა თურმე ფოლკნერი.გენიოსები – ვინ წარმოიდგენდა! – ყველაზე ხშირად ყოფილან ხელმრუდობაში შემჩნეული.გოეთეს რომელიღაც თანამოკალმის მდარე ლექსი შეუსწორ-შემოუსწორებია,მერე შენანებია და თავისად დაუბეჭდავს.ტოლსტოისთვის “აღდგომის” სიუჟეტის გამო სასამართლოში უჩივლიათ.
დავასკვენით: თუ ძველს მოჰპარე,ქურდობაა,თუ ცოცხალს – ყაჩაღობა.
შოთა ჩანტლაძე,როგორც მოსალოდნელი იყო,გენიოსების მხარეს აღმოჩნდა:
- თუ მართლა პოეტი ხარ და ვინმე უნიჭოსთან კარგი სტრიქონი იპოვე,უფლება არა გაქვს,არ მოიპარო.ესეც ეროვნული განძია,უნდა დავიწყებისგან იხსნა.
და ხელების ქნევით წინ გაგვიარ-გამოგვიარა.ასე იცოდა ხოლმე,როცა რაიმეს მოულოდნელს იტყოდა.
- კარგია, – შევუქე ეროვნული განძის მცველობა, – მაგრამ რა გუნებაზე დადგები,როცა იტყვიან: იმ საწყალს ერთადერთი სტრიქონი ჰქონდა და შოთა ჩანტლაძემ ისიც არ შეარჩინაო”. (ავტორი გენია.ჯი)