ერთი კაცი შემომიჩნდა,

გაგირიგებ ლამაზ ქალსო,

ისეთია დალოცვილი,

მზეს უსწორებს მაღლა თვალსო.

* * *

მოინდომოს,ხვალ გაჰყვება

თუნდაც ბრძენს და თუნდაც გმირსო,

მზითევი აქვს,რა მზითევი!

ცხენს მოგცემს და უნაგირსო.

* * *

ოქრო,ვერცხლი და ზურმუხტი

მის კალთაში ელავს,წვიმსო,

საბანი და ქვეშაგები

იმდენი აქვს,ვეღარ თვლისო.

* * *

ვით კოლხეთის დედოფალი,

მარგალიტის ტახტზე ზისო,

დღისით ხალხში გამოგაჩენს,

დაგიამებს ღამე ძილსო.

* * *

აი,ასე შემომიჩნდა

მაჭანკალი – მარებელი,

სოფელ-სოფელ მარებელი

კაცთა გამამწარებელი.

* * *

შემომიჩნდა ის წყეული,

დამიბნელა მთლად გონება,

გადამრია,დამახარბა

სხვისი განძი და ქონება.

* * *

მაყრიონიც მომაყენა

და ის ქალიც ადრე დილით.

შევხედე და რას შევხედე!

დიდხანს ვიყავ დაბნედილი.

* * *

ყოფილა და რა ყოფილა!

წავიქეცი ბანზე ლამის,

რომ ვიხილე ის უკბილო,

კუზიანი და ელამი.

* * *

ვით ჯაგლაგი ცხენი ჩემი,

მოჩაქჩაქებს დედაბერი!

საპატარძლო მომიყვანეს,

ჩემი ჭკუის შესაფერი…

* * *

ეზო-კარი დაიბუგოს

ძირიანა,ფესვიანა,

სადაც იგი გაიზარდა

თავის ოქრო-ვერცხლიანა!

* * *

…რა მწარეა,შინ შეუშვა

ცრუპენტელა მაჭანკალი

ანდა კიდევ,მე რომ შემრჩა,

იმისთანა პატარძალი!