ბევრს გადავყრივარ წუთისოფლად ბოროტის მზრახველს,

ვიცნობ მათს მოდგმას და მტაცებლურ ზნეს და ხასიათს,

მიტომაც გზაზე როცა გავალ,ვუმალავ მნახველს

ჩემთვის საყვარელ ძვირფას ნივთს,თუ იაფფასიანს.

* * *

მაგრამ შენ საით გადაგმალო,ჩემო საუნჯე,

არ ვიცი,როგორ გაგარიდო ქურდს და უკეთურს?

ჩემო სიმდიდრე,ამ მტაცებლებს რომ  გადაურჩე,

რომელ სიფრთხილეს დავეძალო განსაკუთრებულს?

* * *

ჩემს ცარიელ გულს თავშესაფრად მიტომ გთავაზობ,

სადაც ვერავის შეეძლება შენი მხილება,

სადაც შენს ყოფნას თვით ინებებ,ჩემო ლამაზო,

და არყოფნაშიც აღარავინ შეგეცილება.

* * *

მაგრამ,ვაითუ,გამოიგნონ ჩემს გულთან კვალი

და მტაცებლებმა შენც და გულსაც დაადგან თვალი?!