არტურ ლევი წერდა…
“სამეფო კარზე დაბადებული და აღზრდილი,ყველა თავისი ნება-სურვილი შესრულებას ნაჩვევი მონარქი,ვერ ხედავს გაუბედურებული ხალხის ტანჯვას,ვერ ხვდება,როგორი შრომით და წვალებით აღწევს ადამიანი ამა თუ იმ სოციაურ მდგომარეობას,გაუაზრებლად აყენებს ქვეშევრდომებს ტკივილს,შეუძლია,დაუფიქრებლად გაანადგუროს ასეთი მძიმე შრომით მიღწეული ეს მდგომარეობა და არ შეისმინოს ადამიანების ვედრება.მარამ მონარქი,რომელმაც სიყმაწვილეში დატოვა ღარიბული სახლი,რომელიც გულით ატარებს მოგონებებს თავისი მშობლების გაჭირვების შესახებ და იმედს,რომ მომავალში,ძალაუფლების მოპოვების შემდეგ,მათი დასაყრდენი გახდება,ვერ იქნება გულგრილი სხვისი გლოვის,უბედურებისა და სასოწარკვეთის მიმართ,თუკი მართლა მხეცი და ურჩხული არ არის”. (ავტორი გენია.ჯი)