ციცინო ბოჭორიშვილი – “სონეტი LVII”
წლებით დაგროვილ მიუსაფარ სევდას ვატარებ,
ცხოვრება ჩემი წაგებული ბრძოლის ველია,
ნათელ ფიქრებს და ჩემს ოცნებებს იღბალს ვადარებ,
რაც უმეტესად ამქვეყნიურ რჩეულთ ხვედრია.
* * *
ბედის ბორბალი ანებივრებს,ალაღებს ყველას,
დაუნდობელ და გაუტანელ დროთა ხმაურში,
ნუ ველოდებით გამორჩეულ ზეღვთიურ ძალას,
გულისთქმა ჩვენი გამოვხატოთ დიდ სიყვარულში.
* * *
არა აქვს ფასი ვერაგული ძლევის დიდებას,
დამარცხებული გამარჯვებულს თუ უტოლდება,
თუ უსამართლო წარმატება ბრალად გედება,
სიტყვები ჩემი სანუგეშოდ არ გამოდგება!
* * *
ვერ მოვიპოვებთ ფასდაუდებ მაღალ ღირსებას,
თუ პირადულის ვერ შევძელით ჩვენ დავიწყება!..