ჩემს სამშობლოსა ღალატი

შავ ნისლივით ჩამოაწვა:

ძმამ ძმას საფრთხე გაუთხარა,

შვილმა მამა ჯვარზედ აცვა!..

* * *

ისარგებლა მით სტუმარმა,

ჩვენგანავე მოწვეულმა,

და სტუმრობა არ იკმარა:

მასპინძლობა უთხრა გულმა.

* * *

მაგრამ იმის მასპინძლობას

ჩვენ ქვეყნისთვის არ აქვს მადლი:

უცხო სენი თვალთმაქცური

გულ-ღვიძლს უხრავს,ვითა მატლი!

* * *

და მის შემდეგ ჩემს სამშობლოს

თვისი ფერი შეეცვალა,

და ნაყოფის მოცემაში

დაეკარგა ძველი ძალა!

* * *

ვარდი ეკლად შეიცვალა,

საპატიო გახდა ანწლი,

და პურის წილ ითესება

მგორვალა და მავნე ღვარძლი!..

* * *

მაგრამ ძმებო,ნუ შევკრთებით!

სასხლავს მივჰყოთ ყველამ ხელი;

ეკალს ძირი ამოვუგდოთ,

სისხლით ვღებოთ მთა და ველი!..

* * *

ეკლნარშია მწარ სიცოცხლეს

ვარდნარშია სჯობს სიკვდილი!..

ამ აზრით უნდ იმსჭვალოდეს

მამულისა კარგი შვილი!..

* * *

უსამართლო ძლიერებას

საუკუნო არ აქვს ძალი!..

უძლეველი საბოლოოდ

არის მხოლოდ სამართალი.

* * *

და მაშ,ძმებო,დრო ძვირად ღირს…

ნუ დავჰკარგავთ,დავეშუროთ

და ჩვენისა თავგანწირვით

შვილებს ქუდი დავახუროთ.

* * *

რომ ჩვენისა თავშეწირვით,

აღარ ექმნესთ მონებით წვა,

და აღარც სთქვან,რომ ღალატი

მათაც უღლად ზედ დაიწვა!