ჯემალ აჯიაშვილი – “აბა,რა გითხრა ჩემო კარგო”
აბა,რა გითხრა ჩემო კარგო, – მთელი ეს წლები,
წესს რომ გვიგებს და გვაბურთავებს,როგორც წესია, -
ჰგავს კლოუნადებს,გასართობად რასაც ესწრები, -
ხორხოცებს ხალხი, – მაღალ მთაზე დუმს ეკლესია.
* * *
კიდევ სხვა სცენა – სისასტიკის მწარე ნესტრები:
მკვლელი,რომელსაც ავსულები თავზე ესია,
დადის ლაღად და უზრუნველად, და მენესტრელი
უგალობს სატრფოს… მაღალ მთაზე დუმს ეკლესია.
* * *
და კითხულობენ – ვისიაო ეს ეკლესია:
თეკლეს ამბობენ,ბატონიშვილს, – ჩანს,თეკლესია!
მოკვდა ოზირის,გაიხურა კარი იზიდამ,
მაინც ხსნას ველით მლოცველების ღაღადისიდან,
სისხლი კი მიწას შერევია და შეგლესია,
თარეშობს ცოდვა,გმინავს ხალხი… დუმს ეკლესია…