ნიკო სამადაშვილი – “გარეთ”

გამოვალ გარეთ,გავიხურავ უიღბლო ჭიშკარს,

მივესალმები ჩემ ეზოს წინ ატუზულ ხეებს,

ტუჩზე შემრჩება ამღვრეული ბედის ჭაშნიკი

და სინანული,სივალალე გაშვერილ ხელებს.

* * *

დავიღუპები,ისე როგორც შეჰფერის ოხერს,

მუხის კივილი ზარდამცემი წავა-წამოვა,

საუკუნეებს მაცხოვარი გაჰყვება მეხრედ,

საუკუნეებს – დასაბამი რომ მოაძოვა.

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>