ჯარჯი ფხოველი – “ექსპრომტი”
აიწურება სული დაგვილი:
უნდა აგვიხდეს სიტყვა მისანთა!
ეხლა მე და შენ ელდა დაგვივლის:
მივალთ სიკვდილთან: ბოლო მიზანთან.
* * *
კვამლად რჩებოდა გზა გამოვლილი,
ცრემლი რეცხავდა ცხოვრების ჭრელ ქვას…
ვიდარდეთ,მაგრამ ვერ გამოვლიეთ
დარდი,რომელსაც სამშობლო ერქვა!