“ხალხური ლექსი”

გულსა მომაწვა ვარამი,ვით ნაგუბარი წყალიო,

რა მალე შევწუხებულვარ,გუნება მიძე მყრალიო;

გამაგრდი,გულო,გუნებავ,როგორც მყინვარი სალიო!

თორ მალე მოვა სიკვდილი,ტუქსი,არ მოცინარიო;

სულ დამაცილებს ჯავრებსა,იმნაირი აქვ ზარიო.

უნდა წამართვას უეცარ,რაც მისი მადევს ვალიო.

გავექცე? სად უნდ წავიდე,ცხენიც რომ მყავდეს ჩქარიო?

შავება? არ დააშინებს ჩემი ფრანგული ხმალიო!

ვიტირო? არ შამიცოდებს,არ იცის ცოდვა-ბრალიო;

ვეხვეწო? არ გაიგონებს,უნდა იხმაროს ძალიო…

ისევ სჯობს გულით ვილხინო,სანამ ცოცხალი ვარიო, -

ვისა აქვ მეტი სიცოცხლე უფლისგან ნაჩუქარიო?

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>