უილიამ შექსპირი – “სონეტი LI”

თუმც მიჩანჩალებს ჩემი ცხენი,არ ვსაყვედურობ,

აღარ სჭირდება ჩემს ბედაურს ფრთებად ქარები,

იცის არსაით მივიჩქარი საუბედუროდ.

შენგან მივდივარ,შენსკენ ხომ არ მოვეჩქარები?!

* * *

დაბრუნებისას მომინდება ლაღი ჭენება,

ალბათ,ვინატრებ ქარიშხალმა რომ დაუბეროს,

მაშინ შურდულიც,ალბათ,ზანტად მომეჩვენება

და მომინდება ცეცხლოვანი რაში უბელო.

* * *

თუმცა ჩემს სურვილს ვერ გაასწროს თვითონ პეგასმა,

ჩემი სურვილი,ვიცი,გზაში არ დამაყოვნებს,

თუკი სიყვარულს უფრთამალეს რაშად შევკაზმავ,

მე ჩემი ცხენის ჯალაგობაც არ დამაღონებს.

* * *

თუ ფეხს ითრევდა,როს ვტოვებდი ძვირფას მეგობარს,

ახლაც აიროს,მე ტრფიალის ფრთებიც მეყოფა.

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>