შოთა ნიშნიანიძე – “რა უცნაური ერი ვართ”
რა უცნაური ერი ვართ -
არ შეგვერხევა წარბი,
თუმც ერთმანეთში გვერევა
ჭეშმარიტი და ყალბი.
* * *
ჩემს ნაცვლად სასწავლებელში
შვილი მიიღეს ჩარჩის,
იმ ჩარჩის შვილის მაგიერ
მე გამაგზავნეს ჯარში.
* * *
ერთი გოგონა მიყვარდა -
მართლაც ერთგული ყოვლად,
სანამ ჯარიდან დავბრუნდი,
სხვამ წაიყვანა ცოლად.
* * *
საჩემო ჯილდო-ტიტული
სულ სხვას რგებია წილად.
ჩემს ნაცვლად სხვაა მსაჯული -
სხვა განაგებს და წირავს.
* * *
რაინდი ხარ და სულგრძელი,
ჩემო წმინდანო ერო,
აბა ამდენი თავხედი
ვით გაიტანდა ლელოს.
* * *
სხვას უხდი ქუდს და მადლობას
და კერპად იხდი ბოლოს,
მე მის მაგიერ ვარსებობ,
ის ჩემს მაგიერ ცხოვრობს.