შემოღამდება და ვარსკვლავები

ცაზე კენტ-კენტად აენთებიან,

ჩაეძინება დამაშვრალ სოფელს,

ურმულის ხმებიც შორს მიწყდებიან;

მხოლოდ ფიქრები,ჩემი ფიქრები

არ დაცხრებიან,არ დადგებიან:

მესტუმრებიან შუაღამისას,

გამაღვიძებენ,ამეშლებიან,

წამომაგდებენ სახეტიალოდ,

თან მხლებლებივით გამომყვებიან,

დამატარეენ ტანჯულთა უბნებს,

დამაღონებენ,დაღონდებიან,

დამძიმდებიან ხალხის ცრემლებით,

დაიღლებიან,დაოსდებიან,

მომაცილებენ ჩემს ყრუ ოთახში

და ჩემთან ერთად ატირდებიან…