ცოდვა გამხელილი ჯობია და ხალხის გვიან ვხვდებით დაფასებას,

ჩვენ ხომ ეს ცხოვრება გვეწილადა გულის ერთმანეთთან საზიაროდ,

ნუთუ,შეიძლება,ერთისაგან გრძნობის მეორეზე გადაცემა,

ღმერთს რომ  არაფერი აწყინო და კაცს რომ არაფერი აზიანო?!

* * *

ყველა ჩვენთაგანსი იმალება ვითომ ნასწავლი და გენიოსი,

ყველა გამვლელი და გამომვლელი თვლის,რომ სააქაოს ტალანტია,

თუკი ვერ მოირგე ნიღაბი და ძვირი ტანსაცმლით არ შეიმოსე,

ისე ვერ მიიღებ წუთისოფლად გვერდში ამოდგომის გარანტიას.

* * *

ვიცი ეს ლექსიც და ბარეორიც დროის უსაფუძვლო გაცდენაა,

ვიცი,უაზროა ცრემლები და ვინმეს საქციელზე გულის ფეთქვა,

რადგან საპასუხო მოწონება ჩემი იღბალივით ამცდება და

რადგან საგინებელ მოკითხვების დაფქვავთ კორიანტელს – ოცოცხლეთქვა…

* * *

მაინც შევეცდები დავწერო და ვრჩები მოიმედე იმ მომავლის,

ფილტვებდაბერილი რომ იმღერებს ქართულ მუხამბაზს და სატრფიალოს,

თორემ დაგვავიწყდა,წიწამურთან უფლის მოციქული რომ მოვკალით!..

თორემ დავდნებით და ჩამოვქრებით,დროშა რაც არ უნდა ვაფრიალოთ!..