“თვითმკვლელობის შესახებ ბევრი არაფერი დაწერილა,თუმცა დიდად მნიშვნელოვან საკითხს წარმოადგენს.იგი შეუსწავლელია.იქნებ იმიტომაც,რომ ეს ავადმყოფობა შესწავლას არ ექვემდებარება.თვითმკვლელობა არის შედეგი გრძნობისა,რომელსაც,თუ გნებავთ,ვუწოდებთ “საკუთარი თავისადმი პატივისცემას”. (ავტორი გენია.ჯი) იმ დღეს,როცა ადამიანი საკუთარი თავის მიმართ ზიზღს იგრძნობს,იმ დღეს,როდესაც დაინახავს ყველას ვძულვარო,იმ დროს,როცა ცხოვრების სინამდვილე წინ აღუდგება მის იმედებს,თავს იკლავს და ამგვარად გამოხატავს პატივისცემის გრძნობას საზოგადოებისადმი,სადაც მას არ სურს დარჩეს მოკლებული ღირსებას ან ბრწყინვალებას.რაც უნდა თქვან,ათეისტებს შორის (როცა თვითმკვლელობაზეა ლაპარაკი,გამოირიცხება ქრისტიანი),მხოლოდ უსინდისოები ეგუებიან პატივაყრილ არსებობას.თვითმკვლელობა სამგვარი ხასიათისაა: უპირველეს ყოვლისა,უნდა აღინიშნოს თვითმკვლელობა,როგორც ხანგრძლივი ავადმყოფობის უკანასკნელი შემოტევა; იგი რა თქმა უნდა,პათოლოგიურ სფეროს განეკუთვნება.ამას მოსდევს სასოწარკვეთილების შედეგად გამოწვეული თვითმკვლელობა და, ბოლოს,გონების კარნახით გამოწვეული თვითმკვლელობა”. – (ავტორი გენია.ჯი)