ხორხე ლუის ბორხესის მოთხრობების “ბოლოთქმა”
“ადამიანი იწყებს ქვეყნიერების ხატვას.გადის წლები,ის სივრცეს ავსებს პროვინციებით,სამეფოებით,მთებით,ყურეებით,გემებით,კუნძულებით,თევზებით,ოთახებით,ცხენებით,ვარსკვლავებითა და ადამიანებით,ხოლო გარდაცვალებამდე ცოტა ხნით ადრე აღმოაჩენს,რომ ხაზების ეს მრავლისდამთმენი ლაბირინთი მისივე სახის ნაკვთებია”. (ავტორი გენია.ჯი)
“რაკი არ გააჩნიათ წმინდა წიგნი,რომელიც ისევე გააერთიანებდათ,როგორც ისრაელს აერთიანებს ბიბლია,არა აქვთ საერთო მეხსიერება,არა აქვთ ის მეორე მეხსიერება,რომელიც არის საერთო ენა,გაფანტულან დედამიწაზე სხვადასხვა ფერითა და ნაკვეთით,რჩება ერთი რამ,რაც მათ აერთიანებთ დროთა აღსასრულამდე: საიდუმლო”. (ავტორი გენია.ჯი)