მურმან ლებანიძე – “რა მოსწყურდა სისხლი და…”
რა მოსწყურდა სისხლი და
რა მოსწყურდა მძორი,
(ვეშაპივით!) ნისლიდან
გამოცურდა ქორი…
* * *
ქორო,ქორო,
თავს ნუ დაჰფრენ ხალხებს!
ეგ ჭანგები -
ღინჭილებად – ბალღებს!
ეგ ბუმბული -
ჩიტებს,ბუდის საფენად!
ეგ შენი ფრთა -
ქართველს,ისრის საფრენად!