როდესაც სატრფო ერთგულებას მიმტკიცებს ფიცით,

ვიცი,რომ ტყუის,მაგრამ მაინც ვუჯერებ სატრფოს,

მინდა იფიქროს, – ამ ცხოვრების მე არა ვიცი,

და როგორც ჭაბუკს,ყოველივე მხიბლავს და მათრობს.

* * *

მერე კი მჯერა,რომ მას სჯერა,ბავშვი ვარ წმინდა,

თუმც კარგად იცის – სიყმაწვილე გადაჰყვა წარსულს,

მეც ჩემი სატრფოს სიცრუისა მჯეროდეს მინდა,

ვტყუით ორივე და სიმართლის გამხელა არ გვსურს.

* * *

სიმართლე ვიცით,მაშ სიცრუე რად ვათარეშეთ,

სინამდვილიდან რად გვიხდება ურცხვად გაპარვა?

არ არის ტრფობა მოჩვენებით ნდობის გარეშე,

სიბერემ იცის სიყვარული წლების დაფარვა.

* * *

ასე ტყუილმა გაგვიხადა ორივ მონებად,

რადგან ამ ტყუილს მოაქვს მხოლოდ სიამოვნება.