ოჰ,რად არ მიეც გამჩენო,

კაცს გონი სიბრძნის მფლობელი

და გული სხვისა ჭირისა

თავისს ჭირსავით მგრძნობელი,

შევიბრალებდით ერთმანეთს,

მაშინ ვით და-ძმა,მშობელი,

არ ექნებოდა აღარვის

ვაება მოსათხრობელი.