ამონარიდი დავით გურამიშვილის „დავითიანი”-დან…

მიდის-მოდის ეს სოფელი,ქარტეხილთა ზღვისებრ ღელავს!

უკან დასდევს დრო და ჟამი,მის ნაქსელავს ქსოვს და სთელავს.

ის მჭლე კაცი ცელს რას აქნევს,რასა სთიბავს,რასა სცელავს?

ამად ვწუნობ საწუთროსა,სულ ბნელია,რასაც ელავს!

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს HTML ტეგები და ატრიბუტები: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>