ამონარიდი დავით გურამიშვილის „დავითიანი”-დან…

მიდის-მოდის ეს სოფელი,ქარტეხილთა ზღვისებრ ღელავს!

უკან დასდევს დრო და ჟამი,მის ნაქსელავს ქსოვს და სთელავს.

ის მჭლე კაცი ცელს რას აქნევს,რასა სთიბავს,რასა სცელავს?

ამად ვწუნობ საწუთროსა,სულ ბნელია,რასაც ელავს!

კომენტარის დატოვება