ქალმა თქვა: ვაჟკაცი მიყვარს,წეს იცის ვაჟკაცისანი,

კისერზე მასამც მაჰხვივნა ნაწნავნი ჩემის თმისანი,

ვაჟკაცს თვალნ უნდან ქორისა,მუხლნი უნდანან მგლისანი;

არ უნდან უბის მასრანი,ქოჩორნი გიშრიშისანი.

დილაადრიან ვაჟამა წვერ უნდა ლახნას მთისანი.

იმის თოფის ხმას ისმენდნენ ჯიხვნი,შვილები კლდისანი,

მაჰქონდეს,ქავზე დაჰკიდნას მარჯვენეები მტრისანი,

მტრებთან ბრძოლაში დაცვითოს ვადანი თავის ხმლისანი,

შუქს აყენებდას მუდამა ქებანი სწორებისანი.