მე იმ სტრიქონებს ვაქსოვდი ამ გულს,

სამშობლოსათვის რომ მითუთქავდნენ,

ჩემი სიცოცხლე ეკუთვნის მამულს

მთლად,უკანასკნელ ამოსუნთქვამდე.

* * *

შენდამი მიძღვნილ სტრიქონებს მივეც

გულის სათქმელი,რაც მაქვს,მამულო,

თუ რამ გამაჩნდა ვთქვი ყოველივე

სამწუხაროც და სასიხარულოც.

* * *

ყველაფერი ფეთქს სიტყვით გულწრფელით,

რასაც კი შევძელ თქმა და მოსწრება,

თუმცა ვინ იცის,იქნებ უთქმელი

კიდევ ფარული დამრჩა ოცნება.

* * *

შენ რომ გიმღერი,მამულო,ერთი

ესღა მიმაჩნდა ჩემთვის სახელად,

მაგრამ მთავარი,ვაითუ ვერ ვთქვი,

თუმც ლექსში მსურდა ბევრის გამხელა.

* * *

საფლავშიც შემძრავს,აქ რომ მაღელვებს

გულს,შთაგონების მწველი ხანძარი,

ჩემთან დავმარხავ იმ კარგ სიმღერებს,

რის დასრულებაც ვერ მოვასწარი.