ალიშერ ნავოი – „ტიტა მეგონა…”
ტიტა მეგონა,გულში ჩავიკარ,
გახურებულმა დამდაღა შანთმა,
ვარდს დავეკონე სურვილით მთვრალი,
გული გამკაწრა ეკალმა მწარმა.
ვისთვისაც სული არ დამიზოგავს,
შხამით ავსილი სასმისი მასვა,
ვის ფეხებთანაც ვემთხვიე მიწას,
მოწყალების წილ-იქვე ქვას დასწვდა.
ერთი თავი მაქვს,მესვრიან ას ქვას,
კაცი ღმერთს უნდა შევთხოვდე ას თავს.