რად მეკითხები, ამ მახეში როგორ გავები…

ეს ყოველივე კარგად იცი, ჩემზე ახია!

ვინ დააგლიჯოს ბებერ ძერას მითხარ, ბრჭყალები,

არწივის ცრემლი ყვავ-ყორნების მონაჩმახია.

რად გიკვირს, თუკი თვალს ვარიდებ შენს ბავშვურ ბაგეს,

რომ დაჭრილი ვარ კვლავ ამურის ვნების ბრჭყალისგან…

ქალი თევზია, შეუძლია დაუსხლტეს ბადეს,

მე კი გავები და არც მინდა თავი დავიხსნა.