„ვიდრე ადამიანი მოკრძალებული ნაბიჯით შეუჩერებლად და დაუფიქრებლად მიდის წინ,ვიდრე ხრამს არ მიადგება და კისერს არ მოიტეხს,სულ ფიქრობს,რომ მისი ცხოვრება წინაა,განვლილს მაღლიდან დაჰყურებს და აწმყოს ვერ აფასებს.ხოლო როდესაც გამოცდილება დააზრობს გაზაფხულის ყვავილებს და გააცივებს ზაფხულის სიღაჟღაჟეს,როდესაც ადამიანი მიხვდება,რომ ცხოვრება უკვე განვლილია და დარჩენილია მხოლოდ მისი გაგრძელება,მაშინ იგი სულ სხვანაირად უბრუნდება ადრინდელი ახალგაზრდობის ნათელ,საამო,მშვენიერ მოგონებებს”.