ოთარ ჭილაძე – „მიყვარხარ,როგორც გლეხს უყვარს მიწა…”
მიყვარხარ,როგორც გლეხს უყვარს მიწა,
როგორც დასიცხულ მიწას – ღრუბელი.
მაინც მიყვარხარ,მებრძვი თუ მიცავ,
ჩემი მხსნელი ხარ თუ დამღუპველი.
* * *
და წინ,კარივით მეხსნება სივრცე,
თითქოს ბავშვისთვის წამალი მიმაქვს…
ეს გრძნობა ჩემში სინანულს იწვევს
უკვე გარდასულ დღეების მიმართ.
* * *
ასე იქცევა ნახატი ხატად,
ლერწამი – სტვირად და ორთქლი – წვიმად…
ეს გრძნობა ჩემში იმედებს ბადებს
ჯერ მოსასვლელი დღეების მიმართ.