სიხარულისთვის დახშულია იმ სახლის კარი,

წივილ-კივილი საიდანაც მოისმის ქალის.

* * * * * * * * * *

თუ ქვეშევრდომის ბაღში ხელმწიფემ

დაუკითხავათ მოწყვიტა ვაშლი,

მისი შემყურე ლაშქარი იმ ბაღს

ძირფესვიანად ამოთხრის მაშინ.

* * * * * * * * * *

გამიგონია,მორწმუნე კაცი

არ მიაყენებს მტერსაც კი წყენას.

ნეტა როდისღა უნდა გეშველოს,

თუ ახლა ჩხუბობ მოყვრებში შენა.

* * * * * * * * * *

ნუ მიხვალ კეთილ მეგობართან მწუხარე სახით,

არ გაუფუჭდეს ხასიათი მას შენი ნახვით.

კეთილმოსურნეს ეახელი ღიმილის მჩენი,

რომ გაუხარდეს მას ორწილად დანახვა შენი.

* * * * * * * * * *

ლომი,რომელმაც გაიწოდა მსხვერპლისთვის თათი,

ძაღლის ყეფაზე არ შეკრთება,არა აქვს დარდი.

ლოყა ლოყაზე მიაწებე ძლიერად სატრფოს,

არად ჩააგდო,მტერმა ხელზე გიკბინოს ამ დროს.

* * * * * * * * * *

თუ ვინმე მოვა,ღამე ძალით ჩაგიქრობს სანთელს,

ხალხის წინაშე მოჰკალ იგი,ვინც ბედავს ამდენს.

* * * * * * * * *

არავის უთქვამს ფარშავანგზე – უშნო აქვს ბოლო,

და არც ეშმაზე,რომ სამოთხის არის ფერია.

ავი და კარგი კარგად უწყის ადამის მოდგმამ,

წიგნებში იმას კითხულობენ,რაც შიგ წერია.

* * * * * * * * * *

თუ მეფემ სისხლი საკუთარი აღარ დაღვარა,

მისი სამეფო დაიცლება სისხლისგან მაშინ.