როდესაც შვილი შინიდან მიდის,

რომ გაჰყვეს ტოლებს,გზებსა და შუკებს,

ღიმილით მიდის და ეს ღიმილი

მხოლოდ ბავშვური არ არის უკვე, -

შენ შეშფოთებით შეჰყურებ პირმშოს,

ცრემლით სველდება ცისფერი ფარდა,

და გარინდებით, და გარინდებით,

და გარინდებით ჩერდები კართან.

* * *

როდესაც შვილი შინიდან მიდის,

და შენ არ ძალგიძს რომ შეაჩერო,

შიშით შორდები და ეს შეკრთომა

არა გსურს თუნდაც მის თვალს აჩვენო;

როდესაც შვილი შინიდან მიდის

და არჩევანი არის ურყევი,

თან გაატანე,დედავ კეთილო,

თილისმა შენი ლოცვა-კურთხევის.

* * *

ვიდრე ბავშვები იბუმბლებიან,

არცა ჯავრი აქვთ მომავლის დღეთა,

მათ საკუთარ ფრთებს ვაძლევთ მთლიანად

სიყვარულთან და იმედთან ერთად;

მათივე სახელ-დიდებისათვის

ვიპყრობთ მწვერვალებს შეუპოვრები

და თავსაც ვწირავთ,რომ იყოს წყნარი

ყოველი წამი მათი ცხოვრების.

* * *

ამისთვის ვცოცხლობთ,ვიწვით,ვანათებთ,

ვიბრძვით,ვისახავთ მშვენიერ მიზანს…

მაშ ნუღარ შფოთავ,იყავი მშვიდად,

წავიდეს,ჰქონდეს ბედნიერი გზა!

როდესაც შვილი შინიდან მიდის, -

განა დროებით ან სასეირნოდ, -

დაე თან გაჰყვეს ლოცვა დედური,

წმიდათაწმიდა და საზეიმო!