დიდ ინგლისელ დრამატურგს,მწერალსა და რომანისტს – უილიამ სომერსეტ მოემის (1874-1965 წლები) თავის მოგონებებში სხვა უამრავ საინტერესო ისტორიასთან ერთად,ერთი მეტად საყურადღებო ისტორიაა აქვს მოთხრობილი:

„ახალგაზრდობისას ერთი უფროსი მეგობარი მყავდა,რომელიც ხშირად მეპატიჟებოდა თავის სოფელში. (ავტორი გენია.ჯი) იგი ძალინ მორწმუნე კაცი იყო,ყოველ დილას თავს უყრიდა შინაურებს და ლოცვებს უკითხავდა.მაგრამ მის ლოცვანში ფანქრით იყო გადახაზული ის სიტყვები,რომლებიც ღმერთს ადიდებდნენ.ამბობდა,არაფერია იმაზე მდაბალი,კაცს რომ პირში აქებენ, და მეც,როგორც ჯენლტმენს,მგონია,ღმერთიც იმდენ ჯელტმენობას გამოიჩენს,რომ ეს არ მოეწონებაო.იმ დროს ამას ახირებულობად ვთვლიდი.ახლა კი მჯერა,რომ ჩემი მეგობარი მართლაც ჭკვიანი კაცი ყოფილა”. – (ავტორი გენია.ჯი)